آهنگ افسانه از بابک جهانبخش

بدعادت کردی چشمامو از اون وقتی که اینجایی

تو با آرامش چشمات با این لبخند رویایی

همه حرفا، همه شعرا، بی تو تصویری از دردن (درد هستند)

چشات معیار زیبایی رو تو قلبم عوض کردن (کردند)

کسی مثل من عاشق به احساس تو مؤمن نیست

میخوام (می خواهم) افسانه شم (بشم،بشوم) با تو، میدونم (می دانم) غیر ممکن نیست

تو رو از وقتی که دیدم چشامو رو (روی) همه بستم

همه (همه ی) عالَم میدونن که به چشمای تو وابسته م (وابسته ام، وابسته هستم)

دیگه قلبم با آهنگ نفسهای تو مأنوسه

تو که میخندی انگاری منو خوشبختی میبوسه

بدعادت کردی چشمامو ته این قصه پیدا نیست

تو انقد (انقدر، آن قدر) خوبی که جز تو به چشمم هیچ چی (چیز) زیبا نیست

واسه تو من کمم آره تو حقت بیشتر از ایناست

ولی زیبایی مهتاب توی نگاه شب پیداست

آره تو از چشام خوندی چقد از دلهره خسته م

اگه آرامشی دارم ، اونو مدیون تو هستم

دیگه قلبم با آهنگ نفسهای تو مأنوسه

تو که میخندی انگاری منو خوشبختی میبوسه

بدعادت کردی چشمامو ته این قصه پیدا نیست

تو انقد خوبی که جز تو به چشمم هیچ چی زیبا نیست ...